All Good Things Come To An End..

MamboAllemaal

!

Hier alles POA (COOL!) Nog 2 hele dagen en dan verlaten we alweer het prachtige Kenia.
De tijd is om gevlogen, net nu we ons hier behoorlijk weten te redden; De weg weten, ze ons niet meer kunnen oplichten in de Matuta,We verkopers weten af te trochelen maar vooral nuwe de mensen hebben leren kennen van APDK, met name de lieve kinderenmaar ook een band hebben gekregen met het personeel en anderevrijwilligrersis het zaterdag vroeg in de ochtend alweer 'time to go home'.

Beetje dubbel om Kenia te verlaten naar een bijzondere maand, maar ook zeker fijn om weer lekker naar NL te gaan. Een maand iseen goede periode.Hoe cliche het misschien ook klinkt, maar besef echt hoe goed wij het in Nederland hebben, hoe alles geregeld is,zoveel middelen, vrijheid en goede (zorg)voorzieningen. Zoveel rijkdom, besef ik na deze reis meer dan ooit. Dit zal ik altijd in m'n achterhoofd houden de rest van m'n leven.

Wassen APDK
Even een korte toelichting op de hygiene waarover we ons zo gefrustreerd hebben. We zagen veel dingen die anders gaan als in NL. Iets wat voor ons raar is, zoals het weinige verschonenennauwelijks georganiseerd hoe zaken op een dag verlopen.Maar! Zoals voorgenomen vroeg in ochtend opgestaan omde staff te assisteren bij het wassen etc.. Wat een belevenis weer en wat waren we blij om te zien dat de kinderenenorm goed worden geschrobt en ook op een leuke enkindvriendelijke manier.Om 6.30 uur poetsen ze hun tandjes. De meegebrachte tandenborstels kwamen goed van pas en hebbenze voorzien van een nieuwe voorraad, we hebben op elke tandenborstels een sticker geplakt met de naam.Na het tanden poetsen gooien ze van blijdschap de kleding uit, en zitten ze allemaal al klaar in een rijtje in de wasruimte. Al zingendbeginnen ze het ritueel, en worden ze in een groteteil schoongemaakt, grondig.SUPER! Samen metde staff proberen we zo snel mogelijk iedereenaan te kleden met de uniformpjes, de grote helpen de kleintjes en is echt een prachtig gezicht! Dit is dus allemaal meegevallen gelukkig. Ook de rolstoelen hebben we een goede schoonmaakbeurt gegeven en de kleding gerepareerd. Zulke dingen geven een extra voldaan gevoel, om ook wat praktische zaken gedaan te hebben.

Dag naar het strand
Daar was dan eindelijke de beachday met APDK. Al schreeuwend van blijdschap 'Wazunghu!!' (Blanken)roepen ze ons tegemoet. Uitgelaten komen degene die kunnen lopen al op ons af.
Eerst nog even thee drinken en vooraf worden de uniformen omgewisseld voor normale kleding. De kinderen in roelstoel brengen we naar de grote bus. Wat waren ze blij, en zo gespannen. Sommige kinderen wonen met hun familie ver van de kust en hebben de zee nog nooit gezien. We sjouwen ons rot, maar met het team samen gaat het super en zitten we rond 9.30uur klaar om te vertrekken. De kinderen zitten met 3 of soms 4 man op een bankje in de bus, en de kleintjes kijken richting de chauf om een indruk te krijgen van de buitenwereld. Zo mooi om die verbaasde gezichtjes te zien! Sommige vertrouwde het nog niet helemaal, maar bij aankomst krijgen ze badkleding aan duswaren de meeste gerust. Wat voor badkleding? Iedereen droeg badpakken, te groot, te klein. Ik twijfelde wel even toen een jongen van een jaar of 8 me een zelf uitgekozen badpak aangaf en vroeg hem te helpen met aandoen. Hun maakte het helemaal niks uit, dus ik dachtgas erop.. en richting het water. We waren gelukkig met veel vrijwilligers die dag, en personeel met veel inzetvan APDK. Iedereen sjouwde zich rot om elk kind te laten zwemmen. We hadden voor de grote zwembanden gehuurd, dus ook zij konden zichzelf goed vermaken. Lunch kip met frietjes en frisdrank! Wat een feest. Super en zo goed dat ze ff weg waren bij altijd dezelfde muren van APDK. Het was een topdag!!

Nightlife Mombasa
We zijn ook nog een avondje onverwacht wezen stappen. Samen met een Engels meisje en haar Keniaanse vriend. Hij was erg westers omdat hij 8 jaar in de UK heeft gewoond en sprak dus zowel engels en Swahilli en wist relatief veilige plekken om een drankje te doen. Was heel leuk en wel een beetje spannend als een van de weinige witte tussen de menigte. Er werd flink geswingd op Keniaanse/Amerikaanse Popmuziek.Een biertje, smirnofje,gedanst en veilig met de taxi naar huis.

Afscheid
Vandaag hebben we een klein feestje georganiseerd met een traktaktie en spelletjes. Eerst ranja en koekjes laten op de dag ijsjes. We hebben een aantal kinderen geschminkt, de stoelendans gedaan, en een estafettespel met balonnen, wat ze overigens niet zo boeiend vonden. Maar gelukkig viel de stoelendans wel in de smaak en kregen de winnaars een medaille. Geheel onverwachts zongen de kinderen voor ons een afscheidslied, een kindje sprak namens de hele groep een bedankwoordje uit en ook Lea (manager APDK) deed een woordje. Vervolgens kregen we certificaten. Heel spontaan, maar was erg leuk dat ze er bij stil stonden.

En nu..
Nog twee dagen samen met de kinderen zijnen tussendoor de laatste dingen doen voor vertrek.
Voor de familie hebben we een mooie taart gekocht om ze te bedanken voor de leuke tijd in het gastgezin. Verder komen er morgen 25 Duitsers op bezoek bij APDK die veel geld hebben gesponsord voor het project. Ze hebben van alles voor deze mensen voorbereid, Afrikaanse dans, Keniaanse hapjes, etc. We gaan hierbij assisteren en nog even genieten.

Hoe dan ook: We hebben het een super tijd gevonden. Ook om dit samen mee te maken als moeder en dochter. Het geeft zoveel voldoening, en met kleine dingen zijn de kinderen blij. Het project doet veel goed werk, en boeken vooruitgang met de kinderen door aangepaste schoenen te maken, behandelinngen bij de fsio, en bieden de kinderen onderdak en etenetc. Ook al gaat allemaal wat trager, toch is het super dat ze de kinderen opvangen en helpen, soms vraag je je af waar de kinderen anders terecht zouden kunnen, want een handicap in Afrika is nog steeds iets wat veelalniet geaccepteerd is en wat als vreemd wordt gezien of deouders hebbengeen geld omhun kind(eren) te helpen. Ik hoop dat er vrijwilligers blijven komen om de kinderen net wat extra te motiveren en aandacht te geven en het project te ondersteunen. We zouden het iedereen aanraden, want het is een hele speciale ervaring geweest.

Heel erg bedankt voor het volgen van de reisblog.Leuk, Leuk, Leuk om jullie weer te zien en te spreken. Zaterdagavond zijn we thuis. Voor een indruk van de laatste dagen zie de foto's.

Veel Liefs,

Roxanne & Magda

Terugblik Safaritrip en meer

Habarigani Allemaal,

Het weekend is weer almost done. Daarom even een korte terugblik op de belevenissen hier in Kenia. Na de reis met de ambulance hebben we donderdag en vrijdag gewerkt bij APDK. Door de reis met de ambulancebeseffenwe meer uit wat voor primitieve dorpende kinderen veelal komen.
We keken er naar uit om de kinderen weer te zien. De vrolijke gezichten, en soms de ondeugende streken, waar we dan savonds over napraten en om moeten lachen. We hebben met klei cijfers gemaakt en met wascogekleurd.Bij degrotere meiden zijn we nagels gaan lakken.Kei blij met de glitters en de felle kleuren. We hebben de muziekles meegemaakt. Ze zongen een cool Afrikaans kinderlied!

Safari Tsavo East
We zijn zaterdagoctend richting Nationaalpark 'Tsavo-East' afgereist voortweedaagse safari. Het park is enorm uitgestrekt en loopt door tot Tanzania, een van de buurlanden van Kenia. Ondanks de droogte zagen we veel verschil in landschap, wat voor we de eerste dieren troffen al erg mooi was om te zien. Weverbleveneen nachtbij Voi Lodge boven op een heuvel. Het uitzicht vanaf daar was adembenemend, nog nooit zo'n mooie skyline gezien in m'n leven.Kreeg echt het 'Simba' gevoel vanuitde Lion King.;) Overal op het resort zag je bordjes met' silence' waardoor het soms echt muisstil was en je alleen wat vogels hoorde, olifanten hoorde drinken enje vele buffels zag komenen gaanvan en naar de drinkplaats, die zich beneden de heuvel begaf.

Bezoek Masai Village
Van lokale mensen hoorde we hier en daar al dat in Kenia maar liefst 70 verschillende stammen leven met vele hun eigen taal. Lea en Francis, de ouders van het gastgezin komen zo ook uit verschillende stammen. Een van de bekendste is het Masaivolk, die zich veelal in Nairobi bevinden. Door de jaren heen zijn ze over het land verspreid en leven ze ook in buitengebieden van Mombasa. Op de terugweg vanuit de safari hebben we een van deze dorpjes bezocht. We hadden een toeristische act verwacht, maar dit viel erg mee. Volgens de persoon die ons heeft rondgeleid was dit dorp een grote familie en de vader van deze man heeft 9 vrouwen waar het hele dorp zo ongeveer uit ontstaan is. De Lemenhuisjes van binnen zijn pikdonkeren hun beddengoed wasde vacht van eenkoe. Verder hebben we gezien hoeze vuur maken enhoe een Masaidans er aan toe gaat met alle maffe smurven geluiden van dien.
Voor een indruk van dit weekend, de foto's spreken voor zich.

'Time Flies', Gas geven bij APDK
Na een gesprek bij APDK en met anderevrijwilligers hebben we plannen gemaaktover hoe we ons dekomende twee weken nog nuttigkunnen makenvoor de kinderen van de kliniek. De grootste zorg is dehygiene.We denken,zien en ruiken dat dekinderen niet goed gewassen worden.Dithebben weook uitgesprokennaar de staff. Ze beweren glashard dat de kinderen iedere ochtend vroeg in de ochtend gedoucht worden.We gaan hier deze week bij assisteren.

We zijn benieuwd hoe het er aan toe gaat.Hiervoor hebben we eenvoorraad Dettol, zeeppompjes en kindertandpasta gekocht en handdoeken geregeld. Ook de uniformen die de kinderen dragen mankeert alles aan, geen knopen en overal gaten. De maten wordt niet naar gekeken en niemand heeft een uniformvoor zichzelf.Eerst maar eens de kast geordend en alles uitgezocht.We zijn begonnen methet aanzetten van nieuwe knoopjes. Magda heeft een man achter de naaimachine gekregen om restant van de uniformen te herstellen. Daarnaast een stranddag met de kinderen in het vooruitzicht en gaan we met een groep het gebouw schilderen. Er valt dus nog een heleboel te doen.

Nu we op de helft zijn, gaat het als een speer. En begint de tijd te dringen. Nog even alls op alles, en ook deze weken nog blijven genieten.

Wederom thanks voor de reacties.

Voor een indruk van dit weekend zie de foto's en bij APDK hebben we nog wat foto's toegevoegd.

Much Love,

Magda&Roxanne

We get used to it..

Hallo Allemaal! Jambo Jambo Again...

Na anderhalve week een snelleUPDATE!
Het heeft vertraging opgeleverd omdat we nauwelijks internetverbinding hebben bij Lea. Inmiddels zijn we net terug van een trip met de Travel clinic en zijn we afgezet bij een moderne shoppingmall waar we gebruik kunnen maken van internet.

Vervolg APDK
Na de eerste dagen raakte we al steeds meer gewend aan de situatie. De knop hebben we om kunnen zetten. De dagen zien er meestal zo uit...
Smorgens gaan we meestal de kinderbedjes opmaken en gedag zeggen tegen de kleinste.

Fsio:
We gaan rondhalf 9 naar het project om te helpen bij de Fsio, wat inhoud dat wede kinderen groeten, praatje maken en aandacht geven. Soms assisteren we bij oefeningen als ze bijvoorbeeld een bepaalde afstand moeten lopen met krukken.We kennen al steeds meer kinderen bij naam en ook merk je dat de kinderen ons herkennen en graag je aandacht willen. Ze vinden alles interessant. Vooral je camera en bijvoorbeeld ritsjes in je kleding. Ze zijn echt heel lief, en met de kleinste dingen zijn ze al blij.

Theetijd:
Om 10 uur is het het tijd voor ontbijt. De kinderen krijgen thee met 2 sneetjes droog brood.
We helpen de kinderen naar de eetruimte. Er zijn ook kinderen die door een recente operatie of het gips wat ze om hebben op bed moeten blijven. Deze kinderen brengen we dan het eten en lezen soms een verhaaltje voor of gewoon even een highfive.

School:
Dan gaan de kinderen naar school. Je hebt twee klasjes, voor de kleinste en grotere kinderen.
Vanuit de jufrouw wordt er niet erg veel ondernomen. Dus helpen we met leuke spelletjes bijv het kat en muisspel,verfen, boekjes lezen. Soms gaan we een op een met de kinderen cijfers en kleuren oefenen. Dan blijkt dat ze het hier echt uit hun hoofd leren, maar als we bijv. een kleur aanwijzen ze niet weten welke kleur het is.

Gips
Soms krijgen de kinderen nieuw gips. Hier mogen we bij assisteren en zo hebben we de kinderen een keer snoepjes gebracht omdat ze vaak erg bang zijn om nieuw gips te krijgen omdat de voetjes in een bepaalde houding wordt gezet en het gips erg heet is. Daarna moeten de kinderen 3 weken in bed blijven. Dus de kinderen voelen dat al aan komen en zien er daarom erg tegenop.

Middag/avond
Na de pauze worden de kinderen voor de TV gezet. Meestal gaan we dan balonnen brengen en nog even gezellig kletsen.Savonds zijn we ook al een keer bij de kinderen geweest. Zonder leiding van een zuster organiseren ze dan zelf een kleinschalige kerkdienst. De kinderen gaan dan dingen voorlezen uit de bijbel en een soort gospelliedjes zingen. Echt heel mooi om te zien!

Er is een indeling maar daarnaastweinig structuur en alles gaat PolePole (rustig aan).. Dus wij volgen ook maar ons gevoel en proberen zo iets te betekenen.Er kunnen nog veel dingen verbeterd worden, zoals we meteen opmerkte bij de eerste dag. De hiegene. Dat is soms nog erg moeilijk om te zien.

Het Weekend
Dit weekend hebben we doorgebracht op Diani Beach. Samen met andere vrijwilligers hebben we 2 uur gereisd om dit strand te zien. Het was een hobbel rit, overstappen van de ene in de andere matatu, maar zeker de moeite waard. Spierwitstrand, Blauwe zee. Erg relaxed.
Zondag zijnmama en iknaar Wasini Island gegaan met een boot. Een eiland met 2000 bewoners. Onderweg hebben we gesnorkeld en op het eiland rondgekeken. Het was een geslaagde dag en toch wel erg fijn om even bij te komen!

Travel Clinic
Zojuist zijn we teruggekomen van de trip met de reizende ambulance. Dit is een onderdeel van APDK. Namelijk het voortraject om bepaalde kinderen met een handicap vanuit de binnenlanden te helpen. Rondom Mombasa zijn we samen met een Fsio (Roi)en een chauffeur (Ibrahim)richting dorpjes afgereisd. Dit was een hele bijzondere ervaring. We kwamen langs scholen, kleine kliniekjes in primitieve gebieden met lemen huisjes en weinig middelen. Het leek wel of de mensen daar nog nooit Mzungu's (blanke) hadden gezien. De kinderen waren erg verlegen maar vonden het tegelijkertijd heel interessant. Vooral foto's en handjes geven stonden ze voor in de rij. Zo bizar maar erg indrukwekkend. De Fsio had bij bepaalde dorpjes een spreekuur en Roi de Fsio gaf dan advies en verwees ouders door naar scholen en en instanties. We sliepen in een hotel voor 1,5 EUR per nacht. Geen luxe, maar wel the reallife.

Als je de foto ziet, zul je een beter beeld krijgen bij het verhaal.

Bedankt voor vele reacties. Kei leuk dat jullie zo een beetje meereizen ;-) . Tot nu toe vinden we het al een geweldige ervaring om dit te mogen meemaken. Komend weekend gaan we 2 dgn en 1 nacht op safari. Dus daarna zullen we weer naar dit internetcafe gaan voor een volgend verhaal.

Veel Liefs,

Roxanne&Magda

Onze eerste dagen..

Jambo, (It means Hello!

)

Hier dan een verslag van onze eerste bevindingen in Afrika.
Het gaat goed met ons.. We hebben véél indrukken opgedaan in deze korte tijd.

Arrivals
Na een snelle, comfortabelevlucht van 10uur arriveren wevroeg in de ochtend opMombasa Airport. Onze coordinator Pieterbrengt ons naarhet onsnieuwe 'African Home'om kennis te maken met het gastgezin. De weg naar het verblijf zien wemeteen het Afrika, zoals we het voorstelde. Zandweggetjes, geiten en kippenvele mensen lopend langs de weg, taximotors(boda-boda), tuc-tuc's,busjes (matatu) kraampjes met etenswaren, moeders met babys op hun rug dragend in een doek,kleine kinderen op blote voetjes spelend met (auto)banden.We werden overrompeld en we kijken onze ogen uit terwijl Pieter ons welkom heet in Kenia.

Mamma Lea's Guesthouse
Een beetje nerveus rijden we de wijk Port Reitz binnen, waar zich meerderewat afwijkende instanties bevinden.Een psychiatrische inrichting, een medische instelling voor TBC, een mortuarium maar ook een buurtschoolén dan tegen het einde van de weg zien we het bekende bord van het project APDK, het revalidatiecentrum. We verblijven op hetzelfde terrein. Mamma staat samen met een van haar dochters Margaret al buiten te wachten. Lea isde officemanager van APDK, moeder van 5 kinderen en runt ookhaar huis wat tevens dientalsgastenverblijf voor vrijwilligers. Ze lacht, geeft ons een welkomstknuffel. Ze vraagt belangstellend naar onze reis, bescheiden en zorgzaam, dat merk je meteen. Een lieve vrouw! We geven het welkomstpakketje waar we eerder over vertelde.. Ze is zo blij met het Delftsblauwe keukenschort, de steutelhangers met klompjes en vooral de stroopwafels vallen in de smaak. Het huis is dusverder prima, geen primitief hutje. Maarredelijk schoon, voorzien van debasisdingen. In de tuin lopen er apen, groepen wandelen soms de tuin door. Lea kookt heerlijk! Zoals het typisch Keniaanse gerecht Ugali; een soort maispap wat we hebben gegeten met bonen, rijst en pompoensaus. Vanmorgen hadden we geen water maar dat is normaal, hebben we gehoord.

Ontmoeting met vrijwilliger
Terwijl magda nog even haar rust neem van de reis, zegt Mamma Lea dat er bezoek aankomt voor ons. 'There is somebody wants to see you?'Even denk ik haar niet te verstaan, want we zijn hiernet en wie kunnen we hier dan kennen. Dan verschijnt er een blond meisjein de deuropening.Ik stel mezelf voor en dat is dan ook het enige.Haar naam is Christinevertelt een uur lang over haar belevenissen van haar eerste twee weken, dathet zo fijn is om even in NL te spreken en te vertellenhoeenwat.Ze werkt als vrijwilliger bij een weeshuis net buiten'onze'straat. Helemaal alleen is ze daar als Mzungu (blanke). Iedereen spreekt Swahili, ze werd niet groots ontvangen, en ze hadzich veelanders voorgesteld... Het is goed om haar te spreken over haar ervaringen, ook de leuke en ze kon ff haar hart luchten.

Dixen school&citytour
In de vroege middag gaan we naar Christine, naar Dixen.. Het weeshuis waar ze vrijwilliger is. Ze geeft een rondleiding, vertelt over het schoolsysteem, ze laat de kinderen zien, hun kamers en dat ze met 4 kindjes in een bed slapen, de klaslokalen.. Heel interessant. Na de lunch delen we ballonnen uit, ze zijn er blij mee!In de namiddagworden we opgepikt door de broer van Pieter, Muchak (20) en met hem brengen we een bezoek aan DownTown Mombasa. WOW! Als enige blanke in een Matatu(busje) met 25 Afrikanen is een belevenis, kan ik jullie vertellen. Crazy verkeer, overal handel op straat, we zien geen toeristen en iedereen kijkt je aan, althans dat voelt zo. We bezoeken wat highlights, de bekende 'Tasks', grote, metale buizen in de vorm van olifantenslachtanden, een park waar de lokale mensen chillen in het weekend, de supermarkt, old town (moslimbuurt wat beheerd wordt door de Sultan van Zanzibar) en gaan met de Tuk-Tuk langs een viewpoint over zee..

En dan onze eerste dag...
In de vroegte, rond 7.00uur maakte we ons vandaag klaar voor de eerste dag bij APDK. Samen met Maria (Spaanse Vrijwilliger uit Madrid) lopen we naar het project. We worden verwacht op kantoor van Lea. In een soort introductie woordje heet ze ons welkom en daarna worden we rondgeleid. Elke ruimte worden we voorgesteld aan de staff,groeten, handjes schudden.. 'Habari? (hoe is het) Nzuri (Goed), Karibu (Welkom), Asantesane (dankjewel)... Enz. Enz.Veelal met een grote lach op de gezichten.We zien al gauw de kinderen verschijnen, allemaal in hetzelfde uniform, versleten of niet.. iedereen draagt het. Het is therapietijd.. Dus vanuit de weekopening zien we de ene naar de andere onze richting in komen. Strompelend over de vloer, kruipend, met looprekjes, in rolstoelen, groot en klein.. Het is een, hoe zal ik het zeggen? Ja, het ontroerde ons gelijk. We lieten het niet zien. Het was even slikken. Je zag kleintjes van 3 of 4 jaar, verstandelijk en soms ook geestelijk gehandicapt, spelend, vrolijk en sommige net uit de gipskamer intens verdrietig van de pijn.. Het was echt BAM! Dit is APDK,niet gedoseerd.. Onwennig als we ons van binnen voelde, probeerde we meteen een weg te vinden om toch contact te maken. We hadden een andere vrijwilliger, Rafaella die het ijs kon breken door grappen en haar durf. We gaven de kindjes high-fives, we stelde onszelf soms voor in Swahilli, '' MiMi Ne Magda/Roxanne'' Waarop je na herhalen een naam kreeg. We maakte de bedden op, speelde met de kinderen met de (Jumbo, thanks Fritske) ballonnen. De hygiene is bizar slecht. Na deochtend ruiken de zalen naar urine, de kinderen worden weinig verschoond, en aandacht voor de kinderen is ook ver te zoeken. Er zijn ook wat oudere jongens en meiden, ze zitten op bed.. helpen de kleindjes. Ik denk dat het goed is met hun te praten, en een leuk spel te spelen. Het was wennen, dus heeft ook even tijd nodig. Die we niet hebben, dus morgen eens kijken.

Het is een lang verslag geworden. Lastig om het goed onder woorden te brengen.
Maar we kunnen deze maand veel betekenen. De hulp is hard nodig, alle kleine beetjes. Dus het wordt een uitdaging. Hopelijk gaat gedurende de eerste week de knop wat meer om, en go with the flow. Dan gaat dit een hele bijzondere maand worden. Onder foto's zie je vast wat impressies. We hebben nog geenfoto's van APDK. We wilde even rustig aan doen.

Heel veel LIEFS&HUGS,
Roxanne&Magda

Dankje voor de reacties, is heel leuk en fijn om te lezen!!

'' We can't always do great things, but we can do small things with great love...''

Habari (Hello),

Leuk dat je een kijkje komt nemen op onze reisblog. Van harte welkom...Ofwel Karibu.
(geleerd bij de workshop Swahilli!

)

Revalidatiecentrum APDK
Over 2 dagen vertrek ik samen met mijn moeder Magdanaar Kenia om vrijwilligerswerk te doen bij APDK, een revalidatiecentrum voor kinderen met een handicap zoals bijv. een verlamming,klompvoeten of andere beperkingen. Heftig, want in Kenia zijn er weinig voorzieningen,en er is vaak te kort aan personeel.
In het huis verblijven 60 kinderen permanent en 40 voor tijdelijke duur. Het werk wat we gaan doen is helpen bij het lesgeven in het schooltje, ondersteunen bij de dagelijkse zorgtaken en leerzame en leuke activiteiten ondernemen met de kinderen. Daarvoor hebben we een activiteitenmap samengesteld met voor elkeleeftijd leerzame, leuke bezigheden.
Voor een beter beeld van het project kan je kijken bij video's. Bij de pagina foto's staat o.a. een foto van het speelgoed wat we hebben ingekocht voor de kids.

Armbandjes actie
Voor het project waar we gaan werken hebben we een armbandjes actie opgezet samen met Petra Bosch een voormalig vrijwilliger van het project. Met de verkoop van hebben we €1584,50 opgehaald om het project financieelte ondersteunen. We willen via deze weg iedereen bedanken voor de supportvan deze actie. Echt super!! Geweldig hoe iedereen enthousiast isom te helpen.Het geld word besteed aan de renovatie van een therapeutisch zwembad en aan operaties. In het zwembadkunnen de kinderen oefeningen doen waardoor zesneller herstellen.

Laatse loodjes in Hollanda
Het is nu écht aftellen.SPANNEND! Vaccinaties gehaald, kleding verzameld, speelgoed ingekocht, koffers zo goed als gepakt.We gaanvrijdag 20 juli 21.30 uur de lucht in, 7.30 uur lokale tijd arriveren we in Kustplaats Mombasa. Daar zal 'Peter', een lokale jongen van vrijwilligersorganisatieDoingGooodons bij de luchthaven opvangen, met eennaambordje 'Roxanne&Magda'. Daarna zullen wekennis gaan maken met ons gastgezin, haar naam is Mamma Lea en ze heeft 2 kinderen. Voor haar hebben we een Hollandspakketje samengesteld als cadeautje; sleutelhangers met klompjes voor de kids, stroopwafels, en een Delftsblauw keukenschort. Nog even drop kopen om het compleet te maken.Typisch Nederlands. Ook staat er die dag al een rondleiding door de stad op het programma.En als danalles een beetje volgens planning verloopt zullen we maandag gaan kennis maken met de kinderen....We zijn benieuwd.

Nou, dit was ons eerste berichtje. We zullen jullie tijdens ons verblijf op de hoogte houden van onze ervaringen, vertellen wat we meemaken én als de internetverbinding het toelaatfoto's plaatsen.

Veel Liefs,

Roxanne & Magda